Έλληνες; Ποιοι Έλληνες;
Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι είμαστε ότι έχει απομείνει από αυτούς που αποκαλούμε προγόνους μας;
Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι μέσα μας κυλάει έστω και μια πολύ μικρή ποσότητα από το αίμα του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Περικλή ή και των πιο σύγχρονων, του Κολοκοτρώνη, του Καποδίστρια, του Γ. Παπανικολάου;
Είμαστε πλέον ένα συνοθήλευμα ανθρωπάριων που τα νοιάζει μόνο ο εαυτός τους, που πιστεύουν από τα βάθη της καρδιάς τους ότι μόνο αυτοί είναι σωστοί σε αυτόν τον τόπο, που γίνονται πρόβατα στο κάθε κανάλι και στην κάθε φυλλάδα, που υπακούν σε οποιονδήποτε αχρείο αρκεί να τους τάζει έστω κι αν δεν τους δίνει ποτέ, που κρίνουν αλλά δεν σκέπτονται.
Δεν ανήκουμε σε αυτόν τον τόπο, που γέννησε τον πολιτισμό και όλες οι επιστήμες απέκτησαν τις βάσεις τους από αυτούς που κάποτε μεγαλούργησαν εδώ. Εδώ που κάποιοι αγωνιστήκαν για να μη χαθεί ένα έθνος και όταν δεν τα κατάφεραν, αγωνιστήκαν και πάλι για να το κρατήσουν ζωντανό και αργότερα να το ξαναγεννήσουν από τις στάχτες του. Εδώ που ακόμα και οι κατακτητές σέβονταν και εξυμνούσαν τους ανθρώπους που υπέταξαν. Εδώ που πουλαμε τα παντα πλεον για χάρη της ιδεολογίας και της σκοπιμότητας
Εδώ που κάποιοι πέθαναν μόνο και μόνο για την ιδέα του να είσαι Έλληνας και για ένα κομμάτι πανί που σε αντιπροσωπεύει. Εμείς αυτούς τους χλευάζουμε και το πανι το έχουμε για προσάναμμα σε ταξικές πάλεις.
Οι αξίες μας πλέον αφορούν τα τηλεσκουπίδια, διαμορφώνονται από διακωμωδούς-ψευτοσατυριστές που κάνουν πολιτική μέσα από την ομιχλη του αστείου. Κοροϊδεύουμε και μισούμε όσους πιστεύουν άλλα από εμάς. Κρυβόμαστε κάπου αριστερά ή κάπου δεξιά ή έστω στο κέντρο και όσοι είναι από την άλλη πλευρά είναι και αυτόματα εχθροι μας.
Μπερδεύουμε το έθνος με το κράτος, τη χώρα με τους χάρτες, τους φίλους με τους εχθρούς , τους ηγέτες με τους εύγλωττους προδότες και την δημοκρατία με την αναρχία.
Δεν μας αξίζει κύριοι αυτός ο τόπος. Δεν τον σεβόμαστε και γι’αυτό δεν πρόκειται να μας σεβαστούν και οι άλλοι. Δεν έχουμε μάθει να σκεπτόμαστε πριν πράξουμε και το μυαλό μας έχει κρυφτεί πίσω από αυτά που θέλουν οι άλλοι να σκέπτεται ή πίσω από αυτά που μας είπαν οι γονείς μας να σκεφτούμε, γιατί έτσι είναι πιο εύκολο.
Κρίνουμε τους πάντες και δεν κρίνουμε ποτέ τον εαυτό μας. Πιστεύουμε πράγματα και κατηγορούμε αβίαστα χωρίς να δούμε τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά.
Και οι «ηγέτες» μας….. είναι απλά αυτοί που μας αξίζουν. Όταν τους εκλέγουμε σκεφτόμενοι τι έγινε πριν 30, 50 ή 100 χρόνια κι όχι πριν 5 χρόνια η τι θα γίνει στα επόμενα 5 και 10 χρόνια. Τους επικροτούμε γιατί λένε ότι θα έχουν καλά εμάς, αλλά ποτέ δεν σκεφτήκαμε το μέλλον των παιδιών μας, γιατί και πάλι είναι πιο εύκολο.
Μακάρι λένε να έρθουν οι βόρειοι , οι δυτικοί ή οι γείτονες μας, να μας σώσουν. Εκεί φτάσαμε, αυτούς που κάποτε διψούσαν για διδαχές από Ελλάδα να τους παρακαλάμε να έρθουν να μας βοηθήσουν. Με τι αντάλλαγμα; Τα πάντα μήπως;
Και γιατί δεν αφηνουμε την κατασταση στα χερια όσων εξαθλιωμένων μαύρων, κίτρινων ή λευκών είναι ήδη εδώ; Άλλωστε, όταν ήρθαν σαν επισκέπτες, δεν τους δείξαμε ότι πρέπει να σέβονται εμάς και την χώρα αυτή, τους δώσαμε όσα δικαιώματα δεν θα αποκτήσει ποτέ κάποιος που γεννήθηκε εδώ, αγωνιστήκαμε για αυτούς όσο για κανέναν ομοεθνή μας. Άρα δεν μπορούμε να απαιτούμε κάτι λιγότερο από αυτούς…
Όχι λοιπόν.
Εγώ δεν είμαι ένας από εσάς.
Εγώ ντρέπομαι να είμαι «έλληνας».
Θα γίνω Έλληνας από αυτούς που αξίζουν, από αυτούς που θαυμάζετε όλοι σας, από αυτούς που φεύγουν για να καταλάβετε την αξία τους. Αλλά εγώ θα μείνω. Θα μείνω για να σας παρασύρω μαζί μου. Για να σας ξυπνήσω από τον λήθαργο του ελληνάρα.
Και θα περιμένω να με κρίνετε. Όταν θα έχετε βγάλει τις παρωπίδες, όταν θα έχετε μάθει ξανά να σκέπτεστε και όταν θα έχετε νοιώσει τις αγωνίες και τις πικρές των άλλων, θα σας αφήσω ήσυχους να απολαύσετε αυτή την χώρα.
